شاعر: منصور صفایی

 

عشق را با تو فهمیدم

خودم را درون تو دیدم

وقتی برای بار اول

ناله ای از درون شنیدم

دوست دارم همدمم باشی

یار اول و آخرم باشی

مثل یک گل رز زیبا

یک تاج بر سرم باشی

دوست دارم شانه کنم

گیسوان کمندت را

یااینکه نظارهکنم

چشمان قشنگت را

دوست دارم بیاویزم

گوشواره ای از گیلاس

بر چهره ی زیبایت

شیدایی از آن پیداست

دوست دارم ببینم من

لبخند فریبایت

دانم چه غمی است آن

برده دل تنهایت

خواهم که به من گویی

دوستت دارم ای خوبم

آنگاه شوم آرام

دانی که مجنونم